- ben ışığımın ne olduğundan habersizim ama ışığımı aramaktan hiç vazgeçmedim. çünkü adım attıkça ona yaklaşacağımın farkındayım. ışık arayanlar zaten içten içe karanlıkla savaşırlar. ben de bir arayıcıyım, aradıkça ışık saçan!

- kalbim sanki bomboş ama çok da dolu gibi. boşluk ve doluluk hisleri ile sıkışıp kalmak.. fırtına içimde mi yoksa dışarısı çok mu sessiz? zaman zaman neden böyle hissederim düşünüyordum ki fark ettim, bu tamamen kalbin derinliği ile ilgili. Kalbimizi zaman zaman boş hissetmemiz, sevgiye yer açtığımız anlamına gelir ve kalbin dolu hissedilmesi, ne kadar çok şeyin içinden geçip hâlâ ayakta kaldığımızı gösterir. belki şu anda bir şeyler eksik gibi, belki bir şeyler yoluna girmedi, belki kendimi yalnız ya da yönsüz hissediyoruz ama.. o içimdeki boşluk, aslında beni yeni şeyler için hazırlıyor. bu anların ismini "geçicici boşluk"lar koydum. geçici boşluklar bizi tanımlamaz sadece hayat yolculuğumuzdaki ayrımlardır.

- göz yaşları neden akıp gidiyor yanaklarımızdan söyleyeyim mi? onlar bir şeylerin ağırlığını bırakıyor atıyorlar.

- evet! derinlik benim için çok önemli. belki benim 1 numaram, vazgeçilmez kriterim. bazen insanların gözlerine baktığımda derinliklerinin yok olduğunu görebiliyorum. hepimiz bambaşka olmalıyken tüm orijinalliğimiz yok olmuş, herkes sıradanlaşmış gibi geliyor bana. ya hayallerimiz nasıl aynı olabilir, sevdiklerimiz ve nefret ettiklerimiz? bu normal değil. olağan farklılıktadır. derinliğimi kaybedersem, ruhumu kaybederim. ruh ki insanın benliği tam da oradadır, insanı insan yapan odur. inanıyorum ki derin ruhlar da birbirini bulacaktır. yüzeyde kalan insanlar kalbin kıymetini anlayamaz çünkü. derin bir yüreğe rastladığınızda, tüm renkler gerçek olur, tüm müzikler anlam kazanır.. ha bir de, derin insanlar hayatta gerçek olmayı seçmiştir. bu bazen yalnızlığı gerektirir bazen de cesareti. öyle içten inanıyorum ki bir gün biri çıkacak karşıma, beni çözmeye değil bana eşlik etmeye çalışacak ^-^

-

-