düşen askılardan ve jilet kesiği atan soğuklardan ve kar yağarken bugün, bulamadığım şaldan omzum küsüyor. mesela sen kargaların uzun yaşadığını biliyorsun belgeseller izleyip, bense konduğu çatının altına korku ektiğini. bunun gibi şeyler yani. neler bilemiyorum. içimden dua ediyorum. ıslık çalıyorum içimden. küfür ediyorum tükürür gibi. kızmıyorum o kadar çok. yıldızları ve denizanalarını daha bi seviyorum. sahi çocukken sıktığım her birinden özür diliyorum. yumuşak olmanın bedeli zannediyorum. korkmaya korkmuyorum ama kabusa yatmayı anlamıyorum. sense hiçbir naneyi, toplumun diğer andavalları gibi. ayak bileklerim acıyor. mantar soteler gibi kitap okuyorum. felsefece anlıyorum ama anlatamıyorum.

evet.

anlatmıyorum. çünkü iki gözün bir pas kalbin varken kulağına yormuyorum ağzımı. cam kırıldıysa, kırıktır. kırıldı demeye tenezzül etmiyorum. ben hiç koşamıyorum bu bağcıklarla.

neyse, bak sana bi sır vereceğim. sessiz ol ama. yaklaş.
 “kargalar çatımda.”