• 1. Giriş:

Thirsk'ün reisi sıfatını elde ettiğimde, güzeller güzeli Svenja Karşarkısı'nı danışmanım ve sonraları karım olarak kabul ettiğimde hayatımın bu kadar çabuk değişeceğini hayal etmemiştim.

Uzun zamandır aradığım huzur için Solstheim adasına gitmiş fakat huzuru Thirsk'ün bira kokan salonlarında bulmuştum. Ancak Svenjamla, tatlı Svenjamla tanışınca sadece masallarda ve çocuk hikayelerinde okuduğum destansı bir hikayenin içinde buldum kendimi.

Ve işte benim hikayeye dahil olduğum nokta buydu. Svenja Karşarkısı buz mavisi gözleri ve ipek saçlarıyla aşkımı kazanmıştı. Kısa bir süre sonra onun kocası ve bira salonunun yeni şefi olmuştum. Dürüst olmak gerekirse asla daha mutlu olmamıştım. Fakat Svenja, benim güzel karım sessiz bir sefalet içinde devamlı Uderfrykte'nin anıları tarafından takip ediliyordu. Yaratığın sebep olduğu acı ve sevdiği insanların ölümü Svenja'nın peşini bırakmıyordu. Gecelerce, en sevdiğimin, suratında korku dolu bir ifadeyle çığlık atarak uyanmasını izledim. Ağzından sadece bir kelime çıkıyordu: "Uderfrykte!"*

Karımın akıl sağlığını ve mutluluğunu kaybedeceğinden korkuyordum fakat yine de kendi problemine çözüm bulan yine kendisi olmuştu. Bir savaşçı olarak korkusuyla yüzleşmesi gerektiğini söyledi bana. Korkusunu yenmeliydi. Uderfrykte olmuştu, evet ama nereden gelmişti? Eşsiz miydi? Daha fazla yaratık gelip tekrar ölüm saçacak mıydı? Ben, onun sevgili kocası da öldürülecek miydim? Ve böylece o aradığı cevabı bulana kadar Tamriel'in dört bir yanından araştırmacılar ve kaşiflere danıştı. Uderfrykte aslen eşsiz değildi, aksine kadim bir Uderfrkyte Dışılider'in yavrusuydu. Kabuslarını sona erdirmek ve olası bir yıkımı engellemek için Uderfrytke Dışılider'i nerede olursa olsun bulup öldürmemiz gerekiyordu, nerede ve nasıl olursa olsun.

• 2. Giriş:

Ysmir aşkına, arıyorduk. Arıyorduk. Ve daha fazla arıyorduk. Fakat en sonunda gelmişti umut ettiğimiz şans aralığı. Yaratık, Skyrim'in ücra yaylalarından birinde bir çoban tarafından bulunmuştu!

• 3. Giriş:

İzini bulduk ve İmparatorluk Eyaleti'nin sınırını geçerek takip ettik. Orada, haşin dağlarda bizi Dalış Tepesi Yaratığı olarak bilinen eski bir efsaneye karşı uyarmaya çalışan yerli bir avcıyla tanıştık. Bu yaratık düzinelerce insanı ve bir o kadar büyükbaş hayvanı katletmekle biliniyordu. Aradığımız Uderfrykte Dışılider olabilir miydi? Belki, Solstheim'deki çocuğunun aksine, Dışılider yer değiştirebiliyordu ve onu bulmamızı da engelleyen şey buydu.

• 4. Giriş:

Dalış Tepesi'nde kamp kurduk, söylenene göre tüm Cyrodiil'deki en yüksek doğal gözetleme noktası burasıymış. Buradan kilometrelerce ötesini görebiliyoruz! Böylece gece gündüz nöbet tutarız. Yakındayız, çok yakında. Svenja ve ben bunu tüm kemiklerimizde hissedebiliyoruz. Gerçekten de Svenja bu konuda hep tetikte olmuştur ve o da Uderfrykte Dışılider'in yakında olduğuna ikna olmuş gözüküyor.

• 5. Giriş:

Svenja benim bitmez tükenmez yazılarımdan sıkılmaya başladı ama bu günlük yolculuklarımızın ve Uderfrykte'ye nasıl yenildiğimizin bir kanıtı olacak. Şu an bana sinirli bir şekilde bakıyor, sabırsızca, tam şu an yazarken ama bu girdi çok önemli... En nihayetinde, nöbetimizin üçüncü gününde onu bulduk: Uderfrytke Dışılider! Daha önce gördüğümüz hiçbir şeye benzemiyor. Devasa, ifrit benzeri, vahşi kışın cismi formu gibi bir yaratık! Şimdi dağdan aşağı inmeye hazırlanıyoruz, silahlarımız elimizde ve Dalış Tepesi Yaratığı'na hak ettiğini göstereceğiz!

• 6. Giriş:

Korku ve başarısızlık! Canavara elimizdeki her şeyle saldırdık ama algılayabileceğimizin ötesinde bir rezaletle karşılaştık. Svenja... Benim güzel Svenjam! Benim güzel karım öldü, yaratığın tek bir lokmasıyla! Ve her ne kadar şimdi utanıyor olsam da o an kaçmaktan başka aklıma hiçbir şey gelmedi. Kaçtım ve Dalış Tepesi'ndeki kampımıza geldim, düşüncelerimi ve aklımı toparlamaya.

Çok fazla zamanım yok. Bu alelacele girdiden sonra bir daha saldırıp Uderfrykte Dışılider'in karşısına çıkacağım. Zaten beni buraya kadar takip etmemiş olması düşünülemez. Bu canavarı yok etmeyi hayalimde dahi olsa canlandırabilir miyim? Bir şey kesin; Svenja ve ben fevri hareket ettik, hazırlıksız. Çelik baltam? Kullanışsız. Sevgili karımın Frostwyrm Yayı? Tamamen etkisiz ve bir lokmada yutulmuş, hala Svenja'nın elindeyken...

Yaratık soğuktan doğmuş bir canavar gibi gözüküyor ve neredeyse tamamen soğuğa karşı dirençli. Eğer elimde olsaydı ona kesinlikle ateşle saldırırdım fakat zaman yok. Büyücüler Loncasına gidip büyülü bir kılıç almaya ya da bir büyücüden yardım istemeye vaktim yok. Çelik baltam iş görmek zorunda. Ve şimdi savaşa dönüyorum, umudun ötesinde bir umutla insanlara o yaşları yaşatan yaratığı öldürmeyi düşünerek. Eğer başarısız olursam Sovngarde'ın altın salonlarında güzel karımla tekrar buluşacağım gerçeği içimi rahatlatıyor.

Eğer biri bu alelacele yazılmış günlüğü okuyorsa büyük ihtimalle öldüm. Yşmir'e dua edin de bari sizin o yaratığa karşı daha fazla şansınız olsun.

(çeviri: acetaminophen)