Baby:

You free ke belum? I miss you… Can we meet today? I rasa down sikit… I tahu you penat. Tapi kejap je pun takpe. Jumpa sekejap pun I dah okay.

Sayang:

Baru habis discussion… I try okay? Tapi penat sikit harini. You okay ke? What happened?

(Baby terus call. Sayang jawab sambil jalan ke kolej.)

Sayang: Hello Baby…

Baby (terus): Sayang… I tahu you busy. Tapi lately I rasa macam… kita tak jumpa sangat dah.

Sayang (lembut): I tahu… I pun rindu Baby. Tapi minggu ni memang packed gila. Presentation, assignment semua kejar deadline.

Baby: I faham… Tapi I takut. Lepas Sayang habis study nanti, you balik Shah Alam kan? So bila lagi kita boleh jumpa macam sekarang?

Sayang (senyum kecil, tenang): That’s months away Baby… jangan fikir jauh sangat. Kita masih ada masa lagi.

Baby: Tapi I dah fikir. Macam mana kalau nanti Sayang busy kerja kat sana? Or you dah tak nak jumpa I selalu sebab dah jauh?

Sayang: Baby… I bukan jenis tinggal orang senang-senang. Kalau I sayang, I stay. Jarak tu bukan penghalang.

Baby: Tapi sekarang pun, bila kita sama tempat, kita susah nak jumpa… I takut nanti lagi susah.

Sayang (berhenti jalan, suara lembut tapi jujur): I cuba tau. Even kalau letih pun, I datang jumpa you bila boleh. Tapi I pun ada benda I kena urus. It’s not about less love, Baby. It’s about balance.

Baby (perlahan): I know. I just… I love you too much. Tu je. Kadang I rasa clingy, tapi I tak tahu macam mana nak reduce benda tu.

Sayang (senyum sikit): Takpe… I tak minta you kurang sayang. I just minta you tenang sikit. I’m not going anywhere.

Baby (suara manja): So… boleh tak kita jumpa kejap harini? Even if you nak tidur atas meja sekali pun, I tak kisah.

Sayang (ketawa kecil): Gila ke. Okay… I balik bilik, mandi jap, then I datang bawah. Tapi I tak janji lama, okay?

Baby (lega): I don’t mind. Asal dapat peluk sikit pun jadi.

Sayang: Ehh bukan hari peluk hari ni. Hari tenung mata je.

Baby: Tenung mata sambil genggam tangan?

Sayang (main-main): Hmm… negotiable.

jul 28 2025 ∞
jul 28 2025 +