|
bookmarks:
|
main | ongoing | archive | private |
Baby:
You free ke belum? I miss you… Can we meet today? I rasa down sikit… I tahu you penat. Tapi kejap je pun takpe. Jumpa sekejap pun I dah okay.
Sayang:
Baru habis discussion… I try okay? Tapi penat sikit harini. You okay ke? What happened?
(Baby terus call. Sayang jawab sambil jalan ke kolej.)
Sayang: Hello Baby…
Baby (terus): Sayang… I tahu you busy. Tapi lately I rasa macam… kita tak jumpa sangat dah.
Sayang (lembut): I tahu… I pun rindu Baby. Tapi minggu ni memang packed gila. Presentation, assignment semua kejar deadline.
Baby: I faham… Tapi I takut. Lepas Sayang habis study nanti, you balik Shah Alam kan? So bila lagi kita boleh jumpa macam sekarang?
Sayang (senyum kecil, tenang): That’s months away Baby… jangan fikir jauh sangat. Kita masih ada masa lagi.
Baby: Tapi I dah fikir. Macam mana kalau nanti Sayang busy kerja kat sana? Or you dah tak nak jumpa I selalu sebab dah jauh?
Sayang: Baby… I bukan jenis tinggal orang senang-senang. Kalau I sayang, I stay. Jarak tu bukan penghalang.
Baby: Tapi sekarang pun, bila kita sama tempat, kita susah nak jumpa… I takut nanti lagi susah.
Sayang (berhenti jalan, suara lembut tapi jujur): I cuba tau. Even kalau letih pun, I datang jumpa you bila boleh. Tapi I pun ada benda I kena urus. It’s not about less love, Baby. It’s about balance.
Baby (perlahan): I know. I just… I love you too much. Tu je. Kadang I rasa clingy, tapi I tak tahu macam mana nak reduce benda tu.
Sayang (senyum sikit): Takpe… I tak minta you kurang sayang. I just minta you tenang sikit. I’m not going anywhere.
Baby (suara manja): So… boleh tak kita jumpa kejap harini? Even if you nak tidur atas meja sekali pun, I tak kisah.
Sayang (ketawa kecil): Gila ke. Okay… I balik bilik, mandi jap, then I datang bawah. Tapi I tak janji lama, okay?
Baby (lega): I don’t mind. Asal dapat peluk sikit pun jadi.
Sayang: Ehh bukan hari peluk hari ni. Hari tenung mata je.
Baby: Tenung mata sambil genggam tangan?
Sayang (main-main): Hmm… negotiable.