Yıllar geçtikçe yaş alıyor ve genel kabulde büyüyoruz. Ancak büyümek sayıların yükselmesinden çok daha karmaşık ve tuhaf bir fiil. Burada aslında büyütenin ne olduğuna karar vermek önemli olan. Büyüten yıllar değil deneyimlerdir. Ama bazı deneyimler sanırım çok hızlı birkaç yaş atlamış hissetmenize neden oluyor. Biraz nasıl anlar olduğundan da bağımsız aslında. Bazen çok mutluluk verici bazense yıkıcı olabilir. Benim nisan ayından beri yaşadığımı düşündüğüm ise yıkıcı taraftaydı. Diğer tüm deneyimlerimden farklı bir dönemdi içinde bulunduğum. Dışarıdan nasıl göründüğünü bilmiyorum fakat çok büyümem gerektiğini hissettim. En azından, bazı anları çocuk bir yanımla karşılayamayacağımın farkındaydım. Yavaşça ve olağan süreç içinde büyümek beni korkutmaz ama yine de bu anlarda küçük kalma is...

Yaşam belki tüm zamanlardır fakat yaşamak yalnız bu andadır. Bilinen şekliyle, "anı yaşa". Hepimizin bildiği ve muhtemelen yaşayan herkesin katıldığı bir öğreti bu. Ama gerçekleştirmesi söylemek kadar kolay değil, en azından benim için.

Daha çok küçükken "büyük adam" olma hayali kurdum. Yıllarca, hiç değiştirmeden bunun peşinden gittim. Bir sınavdan düşük aldığımda büyük adam halimden uzaklaştığım için ağladım belki. Bakınca çok idealist duruyor aslında ama özellikle şu sıralar bunun bana verdiği zararı hissediyorum. Şu an için üzülemiyorum. Tüm endişelerim gelecek için. Tüm üzüntülerim, tüm hayal kırıklıklarım gelecek için. Kaybettiğim her şeyde, başarısız olduğum her anda büyük adam olamamaktan korkuyorum. Sanki onu kaçıracakmışım gibi. Sanki o benden koşarak uzaklaşıyorm...