"Ne yapsam, ne desem yarım kalacakmışım gibi hissettiriyor." Evet. Söylediklerime karşı bir yanıt. Öznenin sahibi ben. Ben hissettiriyorum. Ben tamamlayamıyorum, ben güvenilmezim ve benim sözlerimin değeri yitik. Tırnağı en diplerinden kesmek değil, acısını fark edememek bir süre. Küçük yatakta boğazdaki yumrunun ağladığı bir gece bu. Yetersizlik değilmiş. İnanamadığımdan değil bu duyulan geçmiş, onun sözüne birebir inandığımdan. Beklemediğim meseleler, uykulu anlamsız sözcükleri büyüyünce vardım farkına, problem hep bendeymiş sanki. Hep benim tutarsızlığım güvensizlik, yitik düşüncelerim yetersizlik olmuş. Anlamıyorum değil, anlatamıyorum. Anlatamıyorken anlamıyor konumuna düşüyorum sonra. Uyutmuyor sonra. Uykuluyken geldi ne geldiyse, uyutur mu hiç? Bilmiyorum, bilemiyorum sonunu. Hep bende ama yitireceğim onu, diyor...

Küçük bir aksaklık var, insanların vücutlarında olan türden. Yalnız olmanın kişiliği oluşturduğunu sandığım yanılsamaların düştüğü yansımam, suyun üstünden pek bir acıklı bakıyor halime. Bu türleri insan hayatına dahil etmiyorum, suyun üstünde bırakıp kaçıyorum oradan. Akıntıya kapılıp gidiyor bir biçimde, bir daha da yolumuz kesişmiyor. Bir nerede iki kere yıkanılmaz, değil bu. Bir dereye bin bir türlü dert akar. Değişim türünden aynıdır belki ama artık bir nehrin değişimine kayıtsız kalacak kadar kendimi düşünür oldum. Birkaç üstünde durduğum konu var son zamanlarda. Birincisi, insanların hayatlarının amacından yola çıkan gelecek algısının insanı hangi türden ilerlerse mutlu edeceği. Arka planda çalan bir melodi olmadan, ışık olmadan, ses olmadan oturup bunların sağladığını sandığım bir duru düşü...

İnsanların üzerimdeki, bir beton yığınına denk etkinin altında kaldığımı artık yavaş yavaş kavrıyorum. Özellikle yakın çevredeki insanların görüşü benim için diğer insanlardan çok daha değerli ama bu zamana kadar hiç düşünmüyordum da, değersiz düşünce olamaz mıydı bunların hepsi? İllaki yakın çevremiz -özellikle annemiz ve babamız- her daim haklı olamaz değil mi? Farklı çevrelerde doğduk, farklı çevrelerde hayatımızı sürdüreceğiz bir noktadan sonra. Hayatımı ele alırken onların öğretilerinin kafamdan silinmesini istiyorum. İyi ya da kötü, yararlı yararsız. Hepsinin kafamın içinde bulduğu yerinden olmasını ve yeni, kendimin bulduğu bulguları tek tek kafama kendim yerleşitrmek istiyorum, bunlar ebeveynlerimle edindiğim değerler olsa dahi. Kimseye güvenmiyorum, kimsenin sözünü hayatımda nefesimi kesecek boyutt...

Yolda yürüdüğüm zamandan yaptığım yanlışların üstüne bunun fark ettiğim zamanların aslında yürüdüğüm zamandan değil de mütemadiyen düştüğüm zamanlardan olduğunu anlıyorum şimdilerde. Yürüyorum, koşuyorum veya düşüyorum. Bir şekilde ilerliyorum ama en çok koşarken değil de düşerken yol kat ettiğimi anlamam çok zorlaşıyor. Bilincim bana oyun oynuyor bazı zamanlarda. Konuyla ilintili düşüncelerimi bir kenarda bekletiyor ve sanki ilk defa duymuşum gibi tekrar düşündürüyor. Korkunç tarafı ise eski düşüncelerimin şimdikilerle çelişkili konuma gelmesi. Farklı kutuplara çekiliyor, fark etmiyormuş gibi bir doğruyu bulmaya çalışıyorum. Doğrunun olmadığının pek ala bilincindeyim ama bir insanın kendi içinde bir doğru kavramı olmalı değil mi? Bir iyi ölçerinin yanında doğru ölçeri de beraberinde benim yolumda yü...

Birkaç küçük yalandan ötürü bozulan insan ilişkilerinin arka yüzündeki hisleri düşünüyorum. Küçük yalan, büyük hisler. Hangisinin gücü daha yıkıcı? Bugünlerde sanki kendim yaşamamışçasına geriye bakabildiğim ve aslında hislerimi dahi hatırlayamadığım günleri yaşıyorum. Birkaç küçük nefret tohumu dışındaki tek belirti, gözümün ucuyla onu seçsem dahi atan kalbim, ve onun titrettiği ellerim. Birkaç saniyeliğine düşünce akışımda ileti sorunlarına yol açıyor ve nefretim önümüzüdeki görünmez bağı yol yapıyor. Mecaz değil, bir yol. Kalabalığın içinden onun önüne çıkan bir yol. Bu kötü değil, unutulmamışın izleri de değil. Yalnızca alışmak ve aşmak için aşamalarca katlanmış basamaklardan bir tanesi. Unutacağım, değersizliğini ve hislerimi tekrardan anımsadığım an unutacağım. Onun yerini silinme...

• Suç ve Ceza
• Yirminci Mil, Trevanian
• Ölü Ozanlar Derneği, Nancy H. Kleinbaum
• Yer Altından Notlar, Fyodor Dostoevsky
• Lolita,Vladimir Nabokov
• Eve Dönmeni Yolları
• Piedra Irmağı'nın Kıyısında Oturdum Ağladım, Paulo Coelho
• Vişnenin Cinsiyeti